„Ambasadorzy”. U stóp dwóch młodzieńców widać rozmytą tajemniczą plamę. Gdy popatrzymy na obraz „z ukosa”, to w szalonej perspektywie wielkiego skrótu rozmyta plama staje się ludzką czaszką. Czy tym akcentem malarz przypomina nam o przemijaniu? Gdy patrzymy na obraz „na wprost”, nad plamą/czaszką widać księgę z nutami, lutnię, flet, cyrkiel, globus – model Ziemi. Namalowani młodzieńcy mają pewność, że opanowali Ziemię, że czas „omija ich bokiem”, że stali się nieśmiertelni, że posiadają przyrządy do panowania nad czasem i przestrzenią.

Księga leżąca pod lutnią to Enchirydon Martina Lutra z 1524 roku. Powstała dziewięć lat wcześniej niż obraz Holbaina. Jest to księga pieśni służących nowej liturgii, w której niezrozumiałe już łacińskie teksty Biblii przełożono na język współczesny. Melodie pieśni zostały zaczerpnięte z muzyki ludowej. Johan Walter, muzyk współpracujący z Lutrem , dopisał do wybranych melodii trzy harmonizujące głosy . Czy dawna niemiecka muzyka ludowa przetrwała do naszych czasów złączona ze świętymi tekstami nowej liturgii? Melodia którą można odczytać na obrazie Holbaina, to jeden z głosów dopisany przez Waltera. My gramy temat podstawowy, który niewątpliwie posiada wdzięk ludowej pieśni.